Το 1980, οι Κατσιμιχαίοι ήταν κολλητοί με το Νίκο Ζιώγαλα.
Στέκι τους ήταν το bar “Λούκι” στο Κολωνάκι
Ένα βράδυ που είχαν πάει για ποτό ο Ζιώγαλας παρατήρησε ότι ο Χάρης είχε καρφώσει το βλέμμα του σε συγκεκριμένο σημείο του μαγαζιού. Τον ρώτησε τι συμβαίνει κι εκείνος του απάντησε ότι υπάρχει μια όμορφη κοπέλα που την κοιτάζει και τον κοιτάζει.
Γυρίζει και λέει του Ζιώγαλα ''Ο τύπος μου, Νικόλα.''
Ήπιαν τα ποτάκια κι έφυγαν χωρίς να γνωριστούν.
Το πράγμα δεν κατέληξε πουθενά.
Το επόμενο πρωί ο Χάρης εμφανίστηκε νωρίς- νωρίς στο σπίτι του Ζιώγαλα με μια κασέτα στο χέρι. Ήταν το τραγούδι "Μια βραδιά στο λούκι"
Το είχε γράψει σε μια νύχτα…
Αργότερα μάθανε ότι την κοπέλα την έλεγαν Ρενέ.
Μετά από κάποιο διάστημα ο Ζιώγαλας είχε οικονομικές δυσκολίες και χρειάστηκε να βρει δεύτερη δουλειά.
Έγινε barman στο “Λούκι”!
Στο ίδιο μαγαζί δούλευε σερβιτόρα μια κοπέλα.
Ο Ζιώγαλας την ερωτεύτηκε.
Στην ίδια δεν εξομολογήθηκε ποτέ τον έρωτά του.
Μοιράστηκε τα συναισθήματά του με το κοινό, γράφοντας ένα τραγούδι…
Τι να ’ναι αυτό που ξαφνικά μ’ αναστατώνει
όταν τα πόδια σου προβάλλουν στα σκαλιά
Χάνω τον έλεγχο και κάνω χίλια λάθη
Τ’ αφεντικό τη γράφει τη ζημιά
Μην ξαναρθείς απ’ τη δουλειά, δεν το αντέχω
Δεν το μπορώ να σ’ αντικρίσω φιλικά
Εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου
κι εσύ υπόγραψες σαν σταρ του σινεμά
Τι να ’ναι αυτό που ξάφνου μέσα μου φουντώνει
όταν σε βλέπω να γελάς με σιγουριά
Χάνω τον έλεγχο, το μάτι μου θολώνει
Κάτι με σπρώχνει να σου ρίξω μια μπουνιά
Μην ξαναρθείς…
Social Plugin