Πριν μια ώρα έκανα μια βόλτα στην πόλη, ωραίος καιρός ειπα μέσα μου ο κόσμος όλος ηταν 'εξω για καφέ και φαγητό.
Ο ήλιος ήρθε επιτέλους, με χτύπησε κατάματα και η διάθεση μου άλλαξε. Σκεφτηκα, τώρα με τέτοιον καιρό, δύσκολα χαλάει η διάθεση.
Μπα! Μην το δένεις και κόμπο! ¨Ολο και κάτι θα συμβε.
Και συνέβη.
Περνώντας από έξω από ένα σχολείο πιτσιρικάδες παιζανε μπάλα.
Η μπάλα πέφτει έξω στον δρόμο, ακριβώς δίπλα περνάει ένας άνρθωπος σκεφτικός ίσως και να μην την είδε καν, την προσπερασε και έφυγε, εγω ήμουν απο την απέναντι μεριά.
Ένας φιλόδοξος "Μέσι" γύρω στα 10-12 χρονών μπορει και πιο μεγάλος (η γυναίκα μου ακόμα μου λέει πως δεν μπορώ να μαντέψω τις ηλικίες των άλλων) γύρισε προς το μέρος μου και μου φώναξε "μου φέρνεις την μπάλα;" Δεν το πολυσκέφτηκα και ίσως θα έπρεπε, μια που η ερώτηση ήταν στον ενικό και έιχε έλλειψη στοιχειώδους ευγένειας.
Έσκυψα λοιπόν με την πονεμένη μου 50χρονη μέση, πήρα την μπάλα και την έστειλα πίσω στον πιτσιρικά που την ζήτησε.
Στάθηκα για 5-6 δευτερόλεπτα να κοιτάω σαν χάχας χωρίς να το καταλάβω 'ίσως και να πέρασε κι άλλος χρόνος περιμένοντας έτσι αυθόρμητα μια λέξη που μετά από μισό λεπτό κατάλαβα πως δεν θα την άκουγα.
Την λέξη αυτήν για να την πεις πρέπει να στην έχει μάθει κάποιος. Δεν φταίει ο πιτσιρικάς που δεν ξέρει να πει ευχαριστώ εάν στο σπίτι του ποτέ δεν έχει ακούσει αυτήν την λέξη. Και ίσως να μην την μάθει ποτέ αν δεν θα σταθεί τυχερός να περάσουν από την ζωή του κάποιοι φίλοι, φίλη ή κάποιος δάσκαλος, καθηγητής, φαντάρος, λοχαγός για να του την μάθει.
Είμαστε περήφανοι ως Έλληνες σήμερα, βγάλαμε την σημαία στο μπαλκόνι, ανεβάσαμε όλοι μια φωτογραφία την Ελληνική σημαία στο Facebook, Instagram, το κάναμε το χρέος μας και ταυτόχρονα είπαμε στο πιτσιρίκι μας "μην με ενοχλείς τώρα, κάλα κάνε ότι θες!"
25 Μαρτίου σήμερα. Χρόια πολλά Έλληνες.
25/03/2022 Gonas
